Σάββατο 15 Ιουλίου 2006

Να προλάβω....

Ο πατέρας δεν είναι καλά .
Ξερω πια πολύ καλά πως λίγες είναι οι μερες της ζωης του.
Αν είναι ζωη αυτή.
Ένα πληγωμένο γέρικο ζωο που χαροπαλεύει
Οι ανασες δύσκολες
Το κορμί ασάλευτο
Το μυαλό κενό
Περιμενει να πεθανει.
Κι οι αλλοι γυρω να κοιτουν και να περιμενουν.
Να περιμενουν ν'αφησει την τελευταια του πνοη
και να γείρει στο πλάι .
Για να αρχισουν το κλάμα.
Εγω κλαίω τωρα
Από τωρα.
Για όσα δεν είπα... για όσα δεν εκανα
Και τρεχω να προλαβω
Να σου δωσω τα φιλια που δεν εδωσα
Να σου πω όσα δεν ειπα
Ποσο σ' αγαπω
Να χαιδεψω τα μαλιά σου
Να σου σφίγγω το χέρι
για να ξέρεςι πως ειμαι εδω
και να νοιώθεις ασφαλής
Να απαλύνω τον πονο
να κρατήσω μακρια τον θάναυο
Γιατι ειμαι διπλα σου
Γιατί πάντα θα ειμαι διπλα σου ..

Τρίτη 11 Ιουλίου 2006

"Σωτηρία"

Βγήκα στο μπαλκόνι να κανω τσιγαρο.
Τεράστια πυκνοφυτεμένα πεύκα και πίσω ο Υμηττός.
Κάπου την εχω ξαναδει αυτην την εικόνα .Κατι μου θυμιζει.
Εχω ξαναδει αυτα τα δενδρα ,αλλα πίσω από καποιο τζαμι.
Κι ηταν μεγαλύτερα.Τα θυμαμαι τεράστια.
Πίσω από κάτι ξύλινες μεγαλες μπαλκονόπορτες ...και τεράστια παραθυρα....
Ασπρα..όλα άσπρα.
Κι ένα τεράστιο ψηλοτάβανο δωμάτιο...άσπρο κι αυτό ....
Και κρεβατια στην σειρα ....με άσπρα σεντόνια.
Και λιγνές φιγούρες να περιφέρονται
Σιωπηλές..........

Την ξέρω καλά αυτήν την εικόνα
Την βλέπω μπροστά μου κάθε φορά που διαβαζω ποιήματα της Πολυδούρη.
Αυτά που έγραψε στην "Σωτηρία"........


Βγήκα στο μπαλκόνι να κάνω τσιγάρο.
Ξανακοίταξα τα πεύκα
Μα πως μπορεί όλα αυτα να τα χω ξαναδει?

Ηταν μάλλον στα μέσα του 60.
Η μάνα μου δεν μπορει πια να θυμηθεί.
Ειχαμε πάει εκει να δούμε την άρρωστη αδελφή της .

Τα ξαναείδα όλα μπροστά μου τώρα.
Οπως βλέπω την Πολυδούρη κάθε φορά που την διαβαζω...

Τα δωμάτια έχουν αλλάξει πια.
Δεν είναι ψηλοτάβανα και άσπρα.
Τα βλέπω στην πραγματική τους διάσταση τώρα
Και τα παραθυρα .Είναι συρόμενα αλουμινίου.
Και τα κρεβατια δεν είναι άσπρα .
Εχουν χρώματα.Κι από πάνω τους φωτάκια,μπουκαλάκια,
σωληνάκια,κουμπάκια ...

Μόνο ο πόνος των ανθρώπων είναι ο ιδιος.


Τετάρτη 5 Ιουλίου 2006

Οταν οι φελοί επιπλέουν...

Κάθε πρωί μέχρι να ετοιμαστώ για το γραφείο ,να πιω μια τζούρα καφέ και να κάνω ένα τσιγάρο ανοίγω την τηλεόραση.
Ετσι για να δω τον καιρό της ημέρας ή ν'ακούσω αν έγινε κάτι σημαντικό στον κόσμο την νύχτα που πέρασε.
Το τι μ*****α εισπράττω δεν λέγεται!
Μα πιό πολύ απ΄ολους ξερνάω μ'εκείνον τον τύπο που τα σάλια του αφού ξεχείλισαν την οθόνη της τηλεόρασης ξεχύθηκαν στα σαλόνια όλων των μικροσυνταξιούχων που περιμένουν εναγωνίως το Λάφκα
Αφού δάγκωσε το χέρι που τον ταισε ,καβάλησε το καλάμι όταν πρώτος ανακοίνωσε πότε θα γίνει η επόμενη ρίψη ψίχουλων σ'όλους εκείνους που την περιμένουν εναγωνίως ,μπας και καταφέρουν να επιβιώσουν ,
όταν πρώτος τρομοκρατησε όλα τα γεροντακια ,όταν τους ανακοινωσε την επόμενη αύξηση των φαρμάκων ,
όταν πρώτος έβγαλε στον αέρα την μάνα του φονιά να μας περιγραψει μ'άνατριχιαστικές λεπτομέρειες πως έκανε ο γιός της τον φόνο και πόσο καλό παιδί ήταν..
Κι αμα τυχει να 'χει δίπλα του και κανένα ταλαίπωρο αγουροξυπνημένο πολιτικό του τα χωνει στην αρχή κανονικά ,
έτσι για να τον ξυπνήσει απότομα και να ικανοποιήσει το κοινό περί δικαίου αίσθημα κι ύστερα βγάζει το ξεσκονιστήρι και το λιβανιστίρι και μένουν όλοι ικανοποιημένοι..
Τωρα κάνει και τον δύσκολο!!
Παρόλο λέει που σε πρόσφατο γκάλοπ βγήκε πρώτος στις προτιμησεις των πολιτων για υποψηφιος δήμαρχος ,αυτός εκεί βράχος !!
Δεν πατάει λέει το συμβόλαιο που έχει με το καναλι.!

Κι όσο τον θυμαμαι μέσα στ'αμφιθέατρα της Σόλωνος ,μ'ενα φοιτητικό κίνημα να βραζει και ξεχύνεται στους δρόμους ,αυτός με την τεράστια δερμάτινη τσάντα του να τρέχει πίσω απ΄τους καθηγητές ξεσκονίζοντας τα σακάκια τους .....

Από μικρό αυτό το παιδί έπασχε από υπερβολική σιελόροια !!!

Sorry ....πάω να ξεράσω.................