Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2007

Ωραία παιδιά...



Ωραία παιδιά με τα μεγάλα μάτια σαν εκκλησίες χωρίς στασίδια,
ωραία παιδιά, δικά μας, με τη μεγάλη θλίψη των αντρείων,
αψήφιστοι, όρθιοι στα προπύλαια, στον πέτρινο αέρα,
έτοιμο χέρι, έτοιμο μάτι,- πώς μεγαλώνει
το μπόι, το βήμα κι η παλάμη του ανθρώπου.
17 Νοεμβρίου

(Στίχοι απ'το ποιητικό «Ημερολόγιο μιας βδομάδας»
που άρχισε να γράφει στις 14 του Νοέμβρη ο Γιάννης Ρίτσος )
Εκείνο το βράδυ είχα μείνει με το ραδιόφωνο κολλημένο στ'αυτί ν'ακούω τα παιδιά.
Τα λίγα χρόνια μου δεν μ'άφηναν να'μαι μαζί τους.
"ευτυχώς"
Μετα
Πήγα μια μέρα στη γιορτή τους.
Σ'ένα πανηγύρι βρέθηκα
Δεν ξαναπήγα
"ευτυχώς"
Με τα χρώματα των ονείρων τους
έβαψα τη ζωή.
Με μπογια ανεξίτηλη
"ευτυχώς"
πώς μεγαλώνει
το μπόι, το βήμα κι η παλάμη του ανθρώπου
έγραφε ο Ρίτσος
μα τωρα
έχει πια πεθάνει...
"ευτυχώς..."

10 σχόλια:

Μικρός Πρίγκιπας είπε...

Ευτυχώς που υπάρχουν και κάποιοι "Αλήτες" που ταράζουν τα λιμνάζοντα νερά αυτού του τόπου, που και που.........

aqua είπε...

@ μικρό πρίγκηπα
φτανει κι αυτοί να μην "λιμνάζουν"
με τον καιρό...

maria λεμονατη! είπε...

ωραια μας ταπες νερακι κελαριστο

George είπε...

Μνεια σ' εκεινους που χαραζουν καινουρια μονοπατια τα οποια αργοτερα γινονται λεοφοροι. Μνεια και σ'εκεινους που αντιλαμβανουν την αναγκη για προοδο και ακολουθουν. Ομως καπου καποιοι κουραζονται, καπου χανεται το μηνυμα, η αναγκαιοτητα να συνεχισθει η πορεια. Υπαρχουν κι'αλλες κατευθυνσεις, υποχρεωσεις, προτερεοτητες. Ειναι ανθρωπινο.

Αλλα,αυτοι που ξεχνανε ευκολα, αυτοι που δεν διαφυλασσουν τα διδαγματα της ζωης, χανουν κατι απο την ανθρωπια τους, και ισως χαζευουν με τον καιρο. Μπορει?

aqua είπε...

@ maria
o μεγάλος μας ποιητής φταίει Μαρία μου...

@ andros
Καταλαβαίνω τι θέλεις να πείς
κι εχεις δίκιο.
Μα στην πορεία της ζωής κάποιες αρχές ας τις κραταμε ρε γαμωτο!
Ας μην ξαβαφουμε τα όνειρά μας -θυσία στο βόλεμα .
Γιατί τα "Ωραια παιδιά" βολεύτηκαν με τον καιρό και συμβιβάστηκαν.
Εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις.
"http://www.amfitheatro.gr/interviews/papachristou.php"
Αξίζει να το διαβάσεις.

Kapetanios είπε...

Φαντάζεσαι εκείνη την ώρα να πετιόντουσαν τίποτε παιδιά και να έκαιγαν καμιά σημαία!
Κόλαση...

Ευτυχώς γι αυτόν,
γιατί για μας...
Γεια σου aqua :))

aqua είπε...

@ kapetanio
Κι αυτά επανασταση νομίζουν πως κάνουν.
Μα ποιός τα σπρωχνει σ'αυτό το δρόμο ,αν όχι εμείς οι ίδιοι?

Θάλασσα τα κάναμε Καπετάνιεεεε...

Kapetanios είπε...

Κι αναρωτιέμαι εάν δεχτώ τον ισχυρισμό αυτόν( ποιος τα σπρώχνει κλπ)
Τι παραπάνω είχαν οι γονείς των παιδιών εκείνων που τα έσπρωξαν σε μια τέτοια επαναστατική συμπεριφορά που δεν το έχουμε εμείς( τα τότε παιδιά) που σπρώχνουμε τα παιδιά μας σε δρόμους κατηφορικούς?
Γιατί τα κάναμε θάλασσα ρε γμτ.?
Βρε μήπως η σήψη της κοινωνίας ήταν σημαντική από τότε και η "επαναστατική συμπεριφορά" ελάχιστων ανθρώπων αποτέλεσε την στρόφιγγα εκτόνωσης της ?
Καλημέρα σου :))

aqua είπε...

@ kapetanio
Η ευθύνη μας είναι στην κοινωνια που φτιάξαμε μετα την μεταπολίτευση και ιδιαίτερα όπως διαμορφώθηκε αυτή τα τελευταια 10-15 χρόνια.
Σιγουρα η κοινωνια της εποχής δεν ηταν αγγελικα πλασμένη .
Ο νεος -φύσει επαναστάτης-πρέπει κάπου να διοχετευσει την επαναστατικότητα του.
Βλέπεις όμως σήμερα πουθενα καμια ιδεολογία,κάποιο όραμα ,ένα ιδανικό για το οποίο να παλέψουν?
Φτιάξαμε μια κοινωνια καταναλωτισμού,ωχαδελφισμού και βολέματος.
Και στην σύγχυσή τους επάνω καινε και καμια σημαια!

maria λεμονατη! είπε...

γεια σου νερακι γαργαρο, δροσερο, κελαριστο και κρυσταλινο :)