Παρασκευή 4 Απριλίου 2008

Το Ομοίωμά Μου


Λιγοστεύουν οι ελπίδες.
Σαν το ομοίωμά μου στον καθρέφτη
που αργοπεθαίνει,
όταν κομμάτι,κομμάτι
ραγίζει το τζάμι.
Παντελής Χλωρός
"Κουβαρίστρα από γραμμές οριζόντων"

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Οι ελπίδες αυξομειώνονται ανάλογα με τη διάθεσή μας, θα μου επιτρέψεις να πω...
Καλή Κυριακή!

aqua είπε...

@ sotiris
Χαίρομαι που το λες εσυ αυτό.
Γιατι τωρα τελευταια είχα αρχίσει ν'ανησυχώ :)
Καλό υπόλοιπο Κυριακής
και μια όμορφη εβδομάδα να έχεις !

George είπε...

Ασε, εγω πηρα διαφορετικο μυνημα απο αυτο... Νομιζω η αντανακλαση πανω στο σπασμενο καθρεπτη δειχνει πως η ζωη μας δεν ειναι αυτο που βλεπουμε στον "καλό" και καθαρο καθρεπτη. Αντιθετα, οι κινησεις και η υπαρξη μας στον τοπο-χρονο ειναι πιο κοντα στην εικονα που δειχνει ο σπασμενος καθρεπτης. ..

Αλλαγες, παραμορφωσεις, αντιφασεις, θολος, κλπ.

Οσο για τις ελπιδες, ..ελπιζω να μην χρειαζεται ο μαγικος καθρεπτης που να μας δινει απαντησεις.... Οταν νοιωθω οτι εχω καποια απαντηση σε καποιο προβλημα που με απασχολει, τοτε υπαρχει ελπιδα...

σαν βλεπουμε μεσα απο ενα κομματακι καθρεπτη, μικρο ετσι σαν μια ελπιδα που μας κραταει...

Τελος, ελπιζω παντα να υπαρχει η ευκαιρια για self-reflection. Μεγαλο πραγμα το self-awareness. (συγνωμη, δεν μπορω να βρω τις ελληνικες εκφρασεις γι'αυτα)

aqua είπε...

@ andros
Ενδιαφέρουσα η εκδοχή σου.
Πράγματι ,ποιός λέει πως είμαστε στ'αλήθεια αυτό που οι άλλοι ,αλλά και εμεις οι ίδιοι βλέπουμε στον αναλλοιωτο καθρέφτη?

Δυστυχώς ή ευτυχώς κάποιες φορές ακόμα κι αν στ'αλήθεια δεν βλέπουμε λύση στα προβλήματά μας
είμαστε "αναγκασμένοι" να ελπίζουμε.

Αν εννοείς την "ενδοσκόπηση", το ψάξιμο δηλ. του εαυτού μας θα συμφωνήσω πως είναι η αναγκαία διαδικασία για μας οδηγήσει κάποια στιγμή στην συνηδειτοποίηση του ευατού μας ,στην αυτογνωσία.
Αυτο που οι πρόγονοί μας ονόμασαν "γνώθι σαυτόν" !

Καλό σου βράδυ!

Λορελάη είπε...

Είστε πιο αισιόδοξοι από τον ποιητή... χαίρομαι γι' αυτό :)
Πού χάνεσαι Άκουα;
φιλιά και καλό κυριακάτικο απόγευμα :):)

aqua είπε...

@ Λορελάη
Χμ...είπαμε ,τελικά μάλλον είμαστε αναγκαστικά αισιόδοξοι!

Είναι αλήθεια,χάθηκα τελευταία.
Πολύ δουλειά και τόση ένταση ,ώστε ούτε καν βόλτα στα "στέκια" σας!
Ελπίζω όχι για πολύ.
Σ'ευχαριστώ -Καλό σου Βράδυ! :)

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.