ας τολμήσουμε να ονειρευτούμε...
Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2007
Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2007
Η Γέννηση
Χτύπησα την πόρτα και μπήκα.
Μου έδειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό.
«Είδες - μου λέει - γεννήθηκε η ευσπλαχνία».
Εσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ.
και δε θά χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο από αυτό.
Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2007
Όχι στο ρατσισμό από την κούνια
Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2007
Εντολή Σανιδά για επιχειρήσεις - σκούπα
Σοβαρό το πρόβλημα για τους λιγοστούς κατοίκους και τους επαγγελματίες της περιοχής σημαντική όμως και η "ευαισθησία" του κ. εισαγγελέα που με γρηγορα αντανακλαστικά παρεμβαίνει καθε φορα να πατάξει το έγκλημα και να επαναφερει την ταξη και την ασφαλεια "όπου δει".Μονο που η "ευαισθησία" του αποδείχνεται μισή.
Ενταξει!.Τα επίλεκτα όργανα θα οργανώσουν καμποσες επιχειρησεις "σκούπα" ,θα γεμισουν οι κλουβες με εξαθλιωμένα βαπορακια, φτιασιδωμενες ξανθές,μαύρους και μελαχροινούς μετανάστες,ρακενδυτους αστεγους μαζί με τα χαρτόνια τους.Θα καθαρισει η περιοχη απ'τα περιθωριακα στοιχεια και θα αστυνομευεται νυχθημερον για την αποτροπή της επιστροφης τους.Και που θα πάνε μετά όλοι αυτοί κ.Σανιδα?
Καποιοι τυχεροι άστεγοι θα βγαλουν τον χειμωνα στην φυλακή.Οι υπόλοιποι θα ψαξουν για την επόμενη στοά για να στρώσουν τα χαρτόνια τους, οι εξαρτημενοι θα κανουν στεκι την επόμενη πλατεία και τις φτιασιδωμένες ξανθές θα τις αδειάσει τ'αφεντικό τους στην επόμενη γωνία.
Πολύ θα το χαιρόμουν και θα σας επαινούσα κ. Σανιδά μου ,αν παραλληλα με τις εντολές και τις εγκυκλίους σας προς την αστυνομία ,δίνατε άλλες τόσες στις κοινωνικές υπηρεσίες του υπουργείου και του δήμου ν'ασχοληθούν και λίγο μ'αυτούς τους ανθρώπους ,μήπως και σε κάποιους καταφέρουν να λύσουν ελάχιστα από τα πολλά προβλήματά τους ,ώστε να μην ξαναμαζευτούν σ'αυτή ή σε άλλη περιοχή.
Οι παρεμβασεις των ανωτατων λειτουργων της δικαιοσύνης καλό είναι να μην έχουν μόνο κατασταλτικό χαρακτήρα αλλά και ευαισθησία για αποκατασταση και πρόληψη.
Αλλά oι λέξεις "πρόληψη" και "αποκατάσταση"κατάντησαν άγνωστες σ'αυτη την χώρα...
Πηγη :http://www.enet.gr
Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2007
Μία μετέωρη κυρία
Μία κυρία εξέχει στη βροχή
μόνη
πάνω σ’ ένα ακυβέρνητο μπαλκόνι.
Κι είναι η βροχή σαν οίκτος
κι είναι η κυρία αυτή
σαν ράγισμα στη γυάλινη βροχή.
Το βλέμμα της βαδίζει στη βροχή,
βαριές πατημασιές καημού
τον βρόχινό του δρόμο
γεμίζοντας. Κοιτάζει...
Κι όλο αλλάζει στάση,
σαν κάτι πιο μεγάλο της,
ένα ανυπέρβλητο,
να ’χει σταθεί
μπροστά σ’ εκείνο που κοιτάζει.
Γέρνει λοξά το σώμα
παίρνει την κλίση της βροχής
―χοντρή σταγόνα μοιάζει―
όμως το ανυπέρβλητο μπροστά της πάντα.
Κι είναι η βροχή σαν τύψη.
Κοιτάζει...
Ρίχνει τα χέρια έξω απ’ τα κάγκελα
τα δίνει στη βροχή
πιάνει σταγόνες
φαίνεται καθαρά η ανάγκη
για πράγματα χειροπιαστά.
Κοιτάζει...
Και, ξαφνικά,
σαν κάποιος να της έγνεψε «όχι»,
κάνει να πάει μέσα.
Πού μέσα ―
μετέωρη ως εξείχε στη βροχή
και μόνη
πάνω σ’ ένα ακυβέρνητο μπαλκόνι.