Αρκετές φορές κάθε χρόνο,κάνω την διαδρομή Αθήνα-Καλαμάτα για μικρές ή μεγαλύτερες αποδράσεις.
Το κομμάτι της διαδρομής από την Τρίπολη μέχρι το χωριό Αλλαγή ,στην είσοδο του μεσσηνιακού κάμπου είναι από τα πιό δύσκολα μιας και ο δρόμος δεν λέγεται καν εθνικός κι είναι γεμάτος με πολλές και δύσκολες στροφές.
Ομως ήταν και το ομορφότερο μιας και ο δρόμος ήταν πνιγμένος στο πράσινο καθώς περνούσε ανάμεσα από μικρά ή μεγαλύτερα δάση και καταπράσινα οροπέδια.
Το κομμάτι της διαδρομής από την Τρίπολη μέχρι το χωριό Αλλαγή ,στην είσοδο του μεσσηνιακού κάμπου είναι από τα πιό δύσκολα μιας και ο δρόμος δεν λέγεται καν εθνικός κι είναι γεμάτος με πολλές και δύσκολες στροφές.
Ομως ήταν και το ομορφότερο μιας και ο δρόμος ήταν πνιγμένος στο πράσινο καθώς περνούσε ανάμεσα από μικρά ή μεγαλύτερα δάση και καταπράσινα οροπέδια.
Ολα αυτά μεχρι το περασμένο καλοκαίρι.
Ετρεμα και μονο στην ιδέα πως θ’αντικρύσω το αποτέλεσμα αυτής της συμφοράς .
Κάποιες ημερες άδειας όμως καθώς και κάποιες υποχρεώσεις με οδήγησαν πριν λιγες μερες στο δρόμο για τα νοτια.
Τοπίο σεληνιακό
σπίτια καμένα σαν από πόλεμο
νεκρά ,καβουρνιασμένα δέντρα
Στέκουν νεκρά στις άκρες του δρόμου
στις κορυφές των λόφων
Οι φθινοπωρινές βροχές πότισαν το καβουρνιασμένο χώμα
σπίτια καμένα σαν από πόλεμο
νεκρά ,καβουρνιασμένα δέντρα
την τύχη που οι άνθρωποι τους επιφύλαξαν.
Στέκουν νεκρά στις άκρες του δρόμου
στις κορυφές των λόφων
Κι αυτά είναι μόνο όσα κάποιος μπορεί να δει ακολουθώντας αυτή την διαδρομή.
Μπορεί οι καταστροφές στην Ηλεία να ήσαν μεγαλύτερες μα και η Αρκαδία σ'ενα μεγάλο κομμάτι της χτυπήθηκε άγρια.
Οι φθινοπωρινές βροχές πότισαν το καβουρνιασμένο χώμα
και το πρώτο χορταράκι άρχισε να εμφανίζεται δειλά εδώ κι εκεί.
Η φύση φαίνεται να μάχεται και ν'αντιστέκεται....