Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2008

Bloggers-Οι πολίτες που σηκώθηκαν από τους καναπέδες


Αντιγράφω από την σημερινή Ελευθεροτυπία
άρθρο της Αντωνίας Ξυνού και Κάτιας Αντωνιάδη

Νέοι καιροί, νέα ήθη... Μέσα από την ανάγκη επικοινωνίας μερικών ανθρώπων, ένα νέο κίνημα «άνοιξε φτερά» ή, μάλλον, «ανέβασε ένα ποστ» προκειμένου να κάνει γνωστή αυτή την ανάγκη. Το «κίνημα των μπλόγκερ» για κάποιους συνιστά μέσο ανταλλαγής ιδεών και για κάποιους άλλους απλώς δεν υπάρχει. Οπως και να 'χει, όμως, μια νέα δυναμική έχει εμφανιστεί και πατάει γκάζι, πότε αναλισκώμενη σε βαθυστόχαστες φιλοσοφικές αναζητήσεις και πότε αντιδρώντας στο κατεστημένο, με πράξεις και κινήσεις
Οι άνθρωποι πίσω από τους υπολογιστές είναι εδώ. Οι συζητήσεις μέσα από τα ιστολόγια, που είχαν να κάνουν, αρχικά, με απλή επικοινωνία μεταξύ των «εμπλεκομένων», κορυφώθηκαν μετά τα πρόσφατα περιβαλλοντικά, κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα. Συνειδητοί ενεργοί πολίτες, που κουράστηκαν να βλέπουν τις εξελίξεις να διαμορφώνονται από άλλους, ανέλαβαν δράση και το γνωστοποίησαν. Εκαναν στην άκρη τούς πολιτικάντηδες που επιχείρησαν να ψηφοθηρήσουν πάνω στη νέα μόδα, άφησαν παράμερα το ποντίκι του υπολογιστή τους και πήραν τους δρόμους... διαδηλώνοντας, ενημερώνοντας, αντιδρώντας και προτείνοντας.
Είτε, λοιπόν, υπάρχει το «κίνημα των μπλόγκερ» είτε όχι, το σίγουρο είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που ψάχνονται, που δεν μένουν αμέτοχοι, που νοιάζονται και κινούνται. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν διαδηλώνουν απλώς, αλλά που κάνουν αισθητή την παρουσία τους, βασισμένοι στις πράξεις τους.
Λίγο εξιδανικευμένα βρίσκω να παρουσιάζουν τα πράγματα
οι παραπάνω κυρίες.
Μάλλον θα 'ναι bloggers και οι ίδιες!!

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2008

Κυριακάτικο ξύπνημα

Ανθισμένη ή χιονισμένη?


Η μυγδαλιά στο κήπο στέκει ξαφνιασμένη
απ΄ τον απρόσκλητο επισκέπτη


Πέρα από τα προβλήματα που δημιουργεί
η κακοκαιρία των ημερών
ξύπνησε όμορφη τούτη η Κυριακή στην γκρίζα Αθήνα

Μετά τον νυχτερινό σεισμό της Πάρνηθας
το κατάλευκο Κυριακάτικο ξύπνημα
υπόσχεται στους ταλαίπωρους Αθηναίους
τουλάχιστον μια όμορφη Κυριακή.

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2008

Κλείστε την τηλεόραση!

Κλείστε την τηλεόραση!
Για μια μέρα, έστω.
Δείξτε τους την δύναμη του κοινού.
Μην τους δώσετε άλλο το δικαίωμα της χειραγώγησής μας.
Ζητάμε ανεξάρτητη και αντικειμενική πληροφόρηση, έγκαιρη, έγκυρη και σοβαρή ενημέρωση, χωρίς ροζ και κίτρινες αποχρώσεις.
Λέμε όχι:
Στην παραπληροφόρηση της διαπλοκής.
Στα χειραγωγούμενα ΜΜΕ.
Στην συγκάλυψη των σοβαρών θεμάτων.
Στις εκπομπές – σκουπίδια χάριν τηλεθέασης.
Στα μονοθεματικά δελτία ειδήσεων.
Κλείνουμε την τηλεόραση στις 11 Φεβρουαρίου.
Όλοι μας!
Ελαβα το παραπάνω μήνυμα με mail και από όσο είδα μερικά blogs το έχουν ήδη αναδημοσιεύσει
Δύσκολο το βρίσκω να κλείσουν οι τηλεοράσεις για μια μέρα.
Ετσι κι αλλιώς την επομενη ημέρα η AGB θα ξαναδώσει ποσοστα τηλεθέασης.
Οι διαφημιστές θα συνεχίσουν την δουλειά τους ,όπως και οι τηλεοπτικοί παραγωγοί , οι παρουσιαστές ,οι δημοσιογραφοι κι όλοι οι εμπλεκόμενοι σ'αυτό που σήμερα στη χώρα μας ονομάζεται τηλεόραση και μέσο ενημέρωσης!
Μα έστω και η δημοσίευση αυτού του μηνυματος ίσως είναι ένας τρόπος να διαμαρτυρηθούμε δημόσια και ομαδικά για όλη αυτή την βρώμα που ίδιως τον τελευταίο καιρό μας πνίγει.
Καποιοι ίσως θα πουν : κλείσε την τηλεόραση, άλλαξε κανάλι ,μην βλέπεις τηλεόραση.
Οχι.Δεν είναι λύση μόνο το γύρισμα της πλάτης.
Η τηλεόραση είτε το θέλουμε είτε όχι είναι μέρος της ζωής μας.
Είναι ενημέρωση ,είναι ψυχαγωγία,θα μπορούσε να είναι πολιτισμός.
Πολλοί ίσως αισθανονται θυμό ,όταν καθημερινά βλέπουν να υποτιμάται επιδεικτικά η νοημοσύνη τους .Και σαν αντίδραση πατάνε θυμωμένα το κουμπί της και την αφήνουν μόνη ,να στέκει εκεί σκοτεινή και άλαλη στην άκρη του δωματίου.
Αλλοι,αντιδρούν σ'ό,τι τους ενοχλεί μονολογώντας , βρίζοντας ή αλλάζοντας κανάλι σε μια προσπάθεια να ενημερωθούν ή να ψυχαγωγηθούν.
Και είναι και οι άλλοι που κρέμονται έκθαμβοι μπροστά στους Μάκηδες και στις Πάνιες .
Τα ποσοστα τηλεθέασης του Λαζόπουλου δεν είναι τυχαία.
Ούτε κάποια σπουδαία παραγωγή είναι,ούτε υποκριτική τέχνη πουλάει.
Απλά βλέπουμε κι ακούμε έναν άνθρωπο να λέει δημόσια ,όσα κι εμεις σκεφτόμαστε ή συζητάμε μεταξύ μας.
Ο Λάκης απλά εκφράζει με χιούμορ το θυμό του νεοέλληνα.
Κι είναι πολύ θυμωμένος ο νεοέλληνας!
Μόνο που δεν έχει βρει ακόμα το τρόπο να εκφράσει όλον αυτό το θυμό.
Μήπως και τα Blogs δεν είναι ένας τρόπος να εκφράσουμε το θυμό μας σε όσα μας πνίγουν και μας ενοχλούν?
Μηπως γι αυτό δεν ανέβηκε και τούτο το post?