ο Βρεττάκος, ήταν λάτρης του Ταύγετου και της Λακωνίας.
Της Σπάρτης οι πορτοκαλιές, χιόνι, λουλούδια του έρωτα, άσπρισαν απ'τα λόγια σου, γείρανε τα κλαδιά τους γιόμισα το μικρό μου κόρφο, πήγα και στη μάνα μου.
Κάθονταν κάτω απ'το φεγγάρι και με νοιάζονταν, κάθονταν κάτω απ'το φεγγάρι και με μάλωνε: Χτες σ'έλουσα, χτες σ'άλλαξα, που γύριζες - ποιος γιόμισε τα ρούχα σοu δάκρυα και νεραντζάνθια;
Μαριώ & Νυχτολούλουδο Εχω μια περίεργη σχεση μ'αυτό το βουνό. Το βλέπω τα πρωινά να καθρεφτίζεται περήφανο στον Μεσσηνιακό.Είναιγια μενα ενα σύμβολο δύναμης και περηφάνιας. Ισως γιατί άκουγα πάντα την γιαγιά μου να ονομάζει "Νταίαντο",όποιον ήθελε να χαρακτηρίσει δυνατό ή ανεξάρτητο. Οχι Νυχτολούλουδο δεν μένω Λακωνία. Απ'την μεριά της Μεσσηνίας τον καμαρώνω όποτε ξεφεύγω απ'την Αθήνα.Οπως τωρα μετρεις μέρες υπόλοιπο άδειας. Μα με τα ποιήματα του Βρεττάκου εκφράζεται και η δικιά μου αγάπη για το ίδιο βουνό. Καλό σας βράδυ.
jonh boy & nyctolouloydo είμαι ακριβώς απέναντι από την ψηλοτερη κορυφή του ,την κορυφή του Αι-Λιά και τον καμαρώνω από την Κορώνη. Καλό σας απόγευμα :))
ο παππούς μου ήταν από την Κορώνη και η γιαγιά μου από την Μεθώνη... τα περισσότερα καλοκαίρια μου σαν παιδί τα πέρασα στην Μεθώνη, τότε που δεν υπήρχαν τα κάμπινγκ και το μόνο εστιατόριο στην παραλία ήταν του Μίχου....
nyctolouloudo θα με τρελάνεις? Διαβασε αν θέλεις http://xarak.blogspot.com/2007/01/blog-post_28.html Και μια διόρθωση. Το ταβερνάκι δεν λεγόταν του Μίχου αλλα ...του Γιαννόμιχα! Και στην Κορώνη κολυμπούσαμε στο Αρτάκι και τρώγαμε στο ταβερνάκι του κυρ-Θανάση! Μικρός που είναι οκόσμος τελικά!! Φιλιά :)))
λες να παίζαμε μαζί στην άμμο; λες να φτιάχναμε μαζί κάστρα και παγίδες; θυμάσαι το ναυάγιο στο ηλιοδύσιο; εάν ναι δεν υπάρχει πια...πήγαν οι Ιταλοί πριν από μερικά χρόνια και το πήρανε. η τελευταία σου φωτογραφία, η παλιά Μεθώνη, είναι αυτή που θυμάμαι . το σημερινό χωριό δεν μου λέει τίποτα πια....
διάβασε λοιπόν και εσύ...
Δευτέρα, Φεβρουάριος 13, 2006 Τα ανεξίτηλα της μνήμης...!
ή http://nyctolouloudo.blogspot.com/2006_02_01_archive.html
@ nyctolouloudo Θυμαμαι το ναύαγιο και τις ιστορίες που έλεγαν για αυτό.Tο ηλιοδύσιο είναι ακόμα το αγαπημένο μου μέρος.Πάντα περνάω απο κεί. Στις ¨"μνημες" η τελευταια φωτο είναι αυτό ακριβως που εχω στο μυαλό περιγράφοντας τα σπίτια των συγγενων.Εκεί έμεναν και μένουν ακόμα .
Αχ... αυτοί οι Ιταλοί!! Νύχτα...φεγγάρι..κιθάρες κι αραχτοί στην παραλία δίπλα στις φωτιές!Τότε που το καμπινγκ ήταν ελεύθερο στ'αριστερά της παραλίας ,απέναντι από το κάστρο. Δεν ξέρω αν φτιαχναμε μαζί κάστρα ,ίσως όμως είχαμε ερωτευτεί τον ίδιο Ιταλό !! :)))
10 σχόλια:
όμορφο πολύ, aqua
ο Βρεττάκος, ήταν λάτρης του Ταύγετου και της Λακωνίας.
Της Σπάρτης οι πορτοκαλιές, χιόνι, λουλούδια του έρωτα,
άσπρισαν απ'τα λόγια σου, γείρανε τα κλαδιά τους
γιόμισα το μικρό μου κόρφο, πήγα και στη μάνα μου.
Κάθονταν κάτω απ'το φεγγάρι και με νοιάζονταν,
κάθονταν κάτω απ'το φεγγάρι και με μάλωνε:
Χτες σ'έλουσα, χτες σ'άλλαξα, που γύριζες -
ποιος γιόμισε τα ρούχα σοu δάκρυα
και νεραντζάνθια;
βρε, στην Λακωνία μένεις; αν ναι που;
Μαριώ & Νυχτολούλουδο
Εχω μια περίεργη σχεση μ'αυτό το βουνό.
Το βλέπω τα πρωινά να καθρεφτίζεται περήφανο στον Μεσσηνιακό.Είναιγια μενα ενα σύμβολο δύναμης και περηφάνιας.
Ισως γιατί άκουγα πάντα την γιαγιά μου να ονομάζει "Νταίαντο",όποιον ήθελε να χαρακτηρίσει δυνατό ή ανεξάρτητο.
Οχι Νυχτολούλουδο δεν μένω Λακωνία.
Απ'την μεριά της Μεσσηνίας τον καμαρώνω όποτε ξεφεύγω απ'την Αθήνα.Οπως τωρα μετρεις μέρες υπόλοιπο άδειας.
Μα με τα ποιήματα του Βρεττάκου
εκφράζεται και η δικιά μου αγάπη για το ίδιο βουνό.
Καλό σας βράδυ.
να υποθέσουμε δηλαδή ότι η φωτογραφία είναι τραβηγμένη από την Μεσσηνιακή Μάνη?
όπως και να έχει αυτά τα μέρη είναι λατρεμένα
μήπως θέλεις να μου πεις σε ποιά μεριά της Μεσσηνίας είσαι;
εγώ είμαι στην Καλαμάτα όταν δεν μένω στο Βερολίνο.
jonh boy & nyctolouloydo
είμαι ακριβώς απέναντι από την ψηλοτερη κορυφή του ,την κορυφή του Αι-Λιά και τον καμαρώνω από την Κορώνη.
Καλό σας απόγευμα
:))
ο παππούς μου ήταν από την Κορώνη και η γιαγιά μου από την Μεθώνη...
τα περισσότερα καλοκαίρια μου σαν παιδί τα πέρασα στην Μεθώνη, τότε που δεν υπήρχαν τα κάμπινγκ και το μόνο εστιατόριο στην παραλία ήταν του Μίχου....
nyctolouloudo θα με τρελάνεις?
Διαβασε αν θέλεις
http://xarak.blogspot.com/2007/01/blog-post_28.html
Και μια διόρθωση.
Το ταβερνάκι δεν λεγόταν του Μίχου
αλλα ...του Γιαννόμιχα!
Και στην Κορώνη κολυμπούσαμε στο Αρτάκι και τρώγαμε στο ταβερνάκι του κυρ-Θανάση!
Μικρός που είναι οκόσμος τελικά!!
Φιλιά :)))
λες να παίζαμε μαζί στην άμμο;
λες να φτιάχναμε μαζί κάστρα και παγίδες;
θυμάσαι το ναυάγιο στο ηλιοδύσιο;
εάν ναι δεν υπάρχει πια...πήγαν οι Ιταλοί πριν από μερικά χρόνια και το πήρανε.
η τελευταία σου φωτογραφία, η παλιά Μεθώνη, είναι αυτή που θυμάμαι . το σημερινό χωριό δεν μου λέει τίποτα πια....
διάβασε λοιπόν και εσύ...
Δευτέρα, Φεβρουάριος 13, 2006
Τα ανεξίτηλα της μνήμης...!
ή
http://nyctolouloudo.blogspot.com/2006_02_01_archive.html
@ nyctolouloudo
Θυμαμαι το ναύαγιο και τις ιστορίες που έλεγαν για αυτό.Tο ηλιοδύσιο είναι ακόμα το αγαπημένο μου μέρος.Πάντα περνάω απο κεί.
Στις ¨"μνημες" η τελευταια φωτο είναι αυτό ακριβως που εχω στο μυαλό περιγράφοντας τα σπίτια των συγγενων.Εκεί έμεναν και μένουν ακόμα .
Αχ... αυτοί οι Ιταλοί!!
Νύχτα...φεγγάρι..κιθάρες κι αραχτοί στην παραλία δίπλα στις φωτιές!Τότε που το καμπινγκ ήταν ελεύθερο στ'αριστερά της παραλίας ,απέναντι από το κάστρο.
Δεν ξέρω αν φτιαχναμε μαζί κάστρα ,ίσως όμως είχαμε ερωτευτεί τον ίδιο Ιταλό !! :)))
Δημοσίευση σχολίου