Ο ποιητής εξηγούσε τους μυστικούς συμβολισμούς
τη διαλεχτική του ποιήματός του.
Η πόρτα, έλεγε, είναι το μυστήριο της επικοινωνίας
του μέσα με το έξω, μιας επικοινωνίας που
εναλλάσσεται, αντιστρέφεται, αναχαιτίζεται
αναιρείται, υποτροπιάζει, τελικά επέρχεται,
γι' αυτό κι η πόρτα είναι μια πόρτα
που αναλώνει την πόρτα
που υπερβαίνει την ανάγκη της πόρτας
και μέσα από την αυτοκαταργημένη πόρτα
μπορεί κανείς να βυθομετράει, να βυθράει
να βεθλάει, να βουθλουβάει…
Γύρω οι θαυμαστές νιώθανε μια βαθιά δροσιά
καθώς τους ψέκαζαν τα σάλια.
τη διαλεχτική του ποιήματός του.
Η πόρτα, έλεγε, είναι το μυστήριο της επικοινωνίας
του μέσα με το έξω, μιας επικοινωνίας που
εναλλάσσεται, αντιστρέφεται, αναχαιτίζεται
αναιρείται, υποτροπιάζει, τελικά επέρχεται,
γι' αυτό κι η πόρτα είναι μια πόρτα
που αναλώνει την πόρτα
που υπερβαίνει την ανάγκη της πόρτας
και μέσα από την αυτοκαταργημένη πόρτα
μπορεί κανείς να βυθομετράει, να βυθράει
να βεθλάει, να βουθλουβάει…
Γύρω οι θαυμαστές νιώθανε μια βαθιά δροσιά
καθώς τους ψέκαζαν τα σάλια.
Τίτος Πατρίκιος: ''Η πόρτα''
6 σχόλια:
τελικά ο ποιητής......έφαγε πόρτα! :)
χαχαχα, αιχμηρός ο Τ.Πατρίκιος, εύστοχο και το σχόλιο του Ηλιογραφου, νάστε καλά παιδιά, μου φτιάξατε τη μέρα!
(δυστυχώς ηλιογράφε μου, τέτοιοι "ποιητές" δεν τρώνε πόρτα... αντίθετα, με τα... σάλια τους ανοίγουν όλες τις πόρτες ...)
Ηλιογραφε έπιασες αμέσως τον "μυστικό συμβολισμό "!!
Χμ...φαίνεται να ξέρεις κάτι παραπάνω Λορελάη !
Καλή Σας Ημέρα! :)
Θα πάθω εγκεφαλικό... Απαιχτο!! θα το κάνω copy και θα το κρατήσω, κάπου θα χρειαστεί.
@ constantino
E...όχι και "κάπου" θα χρειαστεί!
Για ρίξε μια ματιά γύρω σου.
Θα βαρεθείς να κάνεις paste!! :))
Δημοσίευση σχολίου