....Δεν κλαίω, ούτε τραγούδι ψάλλω.Μα γίνεται πιο οδυνηρό το δικό μου
ξέσκισμα που τοιμάζω
για να γνωρίσω τον κόσμο δι' εμού,
για να πω το λόγο δικό μου,
εγώ που ως τώρα υπήρξα
για να θαυμάζω, να σέβομαι και ν' αγαπώ,
εγώ πια δεν του ανήκω
και πρέπει μονάχη να είμαι,
εγώ, η άνθρωπος.
PHOTO: Frantisek Kupka-"Plans par couleurs" (δια χειρός aqua!)
4 σχόλια:
καλημέρα
τι όμορφος πίνακας
πολύ ενδιαφέρον και το ποίημα
;)
"Και λέω πως είμαι ακέριος άνθρωπος
και μόνος. Δίχως του δεν εγινόμουν
και τώρα είμαι και μπορώ
κι είμαστε ζεύγος χωρισμένο, εκείνος
κι εγώ έχω το δικό μου φως,
εγώ,ποτε, σελήνη,
είπα πως δεν θα βαστώ απ' τον ήλιο
κι έχω τόσην υπερηφάνεια
που πάω την δική του να φτάσω
και να ξεπεραστώ, εγώ,
που τώρα μαθαίνομαι και πλήρως
μαθαίνω πως θέλω σ' εκείνον ν' αντισταθώ
και δεν θέλω απο κείνον τίποτα
να δεχτώ και δε θέλω να περιμένω."
Εγώ, ... δι' εμου ...
να γνωρίσω την Άνθρωπο...
Καλή χρονιά Χαρά μου!
Σ'ευχαριστώ Giannis!
Πολύ μου άρεσε το "δι'εμού "
Αναστασία μου.
Πράγματι.Δι 'εμού και μόνον δι'εμού.
Σ'ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου