Να προλάβω....

Ο πατέρας δεν είναι καλά .
Ξερω πια πολύ καλά πως λίγες είναι οι μερες της ζωης του.
Αν είναι ζωη αυτή.
Ένα πληγωμένο γέρικο ζωο που χαροπαλεύει
Οι ανασες δύσκολες
Το κορμί ασάλευτο
Το μυαλό κενό
Περιμενει να πεθανει.
Κι οι αλλοι γυρω να κοιτουν και να περιμενουν.
Να περιμενουν ν'αφησει την τελευταια του πνοη
και να γείρει στο πλάι .
Για να αρχισουν το κλάμα.
Εγω κλαίω τωρα
Από τωρα.
Για όσα δεν είπα... για όσα δεν εκανα
Και τρεχω να προλαβω
Να σου δωσω τα φιλια που δεν εδωσα
Να σου πω όσα δεν ειπα
Ποσο σ' αγαπω
Να χαιδεψω τα μαλιά σου
Να σου σφίγγω το χέρι
για να ξέρεςι πως ειμαι εδω
και να νοιώθεις ασφαλής
Να απαλύνω τον πονο
να κρατήσω μακρια τον θάναυο
Γιατι ειμαι διπλα σου
Γιατί πάντα θα ειμαι διπλα σου ..