"Σωτηρία"

Βγήκα στο μπαλκόνι να κανω τσιγαρο.
Τεράστια πυκνοφυτεμένα πεύκα και πίσω ο Υμηττός.
Κάπου την εχω ξαναδει αυτην την εικόνα .Κατι μου θυμιζει.
Εχω ξαναδει αυτα τα δενδρα ,αλλα πίσω από καποιο τζαμι.
Κι ηταν μεγαλύτερα.Τα θυμαμαι τεράστια.
Πίσω από κάτι ξύλινες μεγαλες μπαλκονόπορτες ...και τεράστια παραθυρα....
Ασπρα..όλα άσπρα.
Κι ένα τεράστιο ψηλοτάβανο δωμάτιο...άσπρο κι αυτό ....
Και κρεβατια στην σειρα ....με άσπρα σεντόνια.
Και λιγνές φιγούρες να περιφέρονται
Σιωπηλές..........

Την ξέρω καλά αυτήν την εικόνα
Την βλέπω μπροστά μου κάθε φορά που διαβαζω ποιήματα της Πολυδούρη.
Αυτά που έγραψε στην "Σωτηρία"........


Βγήκα στο μπαλκόνι να κάνω τσιγάρο.
Ξανακοίταξα τα πεύκα
Μα πως μπορεί όλα αυτα να τα χω ξαναδει?

Ηταν μάλλον στα μέσα του 60.
Η μάνα μου δεν μπορει πια να θυμηθεί.
Ειχαμε πάει εκει να δούμε την άρρωστη αδελφή της .

Τα ξαναείδα όλα μπροστά μου τώρα.
Οπως βλέπω την Πολυδούρη κάθε φορά που την διαβαζω...

Τα δωμάτια έχουν αλλάξει πια.
Δεν είναι ψηλοτάβανα και άσπρα.
Τα βλέπω στην πραγματική τους διάσταση τώρα
Και τα παραθυρα .Είναι συρόμενα αλουμινίου.
Και τα κρεβατια δεν είναι άσπρα .
Εχουν χρώματα.Κι από πάνω τους φωτάκια,μπουκαλάκια,
σωληνάκια,κουμπάκια ...

Μόνο ο πόνος των ανθρώπων είναι ο ιδιος.