Δευτέρα 23 Απριλίου 2007

Την ώρα που μας άφηνε το τελευταίο χαμόγελο της νύχτας



ΠΑΙΔΙ μελαχροινό με τα γαλάζια μάτια
με τα πυκνά μαλλιά που τα χτένισε η θάλασσα
παιδί με το ανεύθυνο βάδισμα που ποτέ δε ρωτούσε τη γη
περήφανο παιδί που αρνιόσουνα την εκκλησία της Κυριακής
που έφτιαχνες χαρταετούς και πλοία με τα τετράδια της αριθμητικής
θυμάσαι το γέρο καπετάνιο
που ξέχασε το λιμάνι κοιτάζοντας τ' αστέρια
για να κερδίσει τη νιότη τραγουδώντας τη θάλασσα;

Έτσι την ώρα που μας άφηνε
το τελευταίο χαμόγελο της νύχτας
και δεν είχαμε άλλο πλοίο να μπαρκάρουμε
κ' είταν οι προκυμαίες χωρίς φανάρια κ' επιβάτες
απαντήσαμε τον ίσκιο μας ω παιδί της θάλασσας
απαντήσαμε σένα μ' ένα φεγγάρι ανοιξιάτικο στα χέρια
να βηματίζεις μονάχο στ' ακρογιάλι ανάμεσα στα βράχια
όπου ρεμβάζουν γαλήνια τα καβούρια κ' οι φώκιες.

Γιάννης Ρίτσος
" Το εμβατήριο του ωκεανού" ( απόσπασμα )
(1939 – 1940)

10 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πολύ ωραίο ποίημα, από μία μεγάλη συλλογή. Άδειες μέουν οι προκυμαίες, άδειες μένουν και οι καρδιές των ανθρώπων, άδεια και η συνείδησή μας από τον κανιβαλισμό που γύρω μας βιώνουμε.

Katerina ante portas είπε...

Σκέψου πότε ο Έλληνας γράφει αλλά και διαβάζει ποίηση, στους δύσκολους καιρούς..

Μικρός Πρίγκιπας είπε...

Πάντα ένιωθα δέος μπροστά στο όνομα "Γιάννης Ρίτσος".

aqua είπε...

Αφορμή για την παράθεση του ποιήματος ήταν το ποστ της Κατερινας για την Μονεμβασιά και τον Ρίτσο.
Τον Ρίτσο τον τρυφερό,τον Ρίτσο τον ευαίσθητο,το παιδί Ρίτσο ,τον Ρίτσο που δεν γνωρίζουμε.
Τούτο το ποίημά του είναι γραμμένο σε μια δύσκολη για αυτόν εποχή ,μετά απο θανάτους προσφιλών του προσώπων και την οικονομικη καταστροφή της οικογένειάς του ,γι αυτό κι οι θλιβερές εικόνες της εγκατάλειψης .Μα ο καπετάνιος -ποιητής παίρνει δύναμη απ'το ΠΑΙΔΙ, τα παιδικά του βιώματα και την θάλασσα για να νικήσει το πιεστικό του παρόν.
Συναντα τον παιδί-ίσκιο του με τον αντισυμβατικό χαρακτήρα ,που ποτέ δεν ρωτούσε τη γη κι εφτιαχνε πλοια με τα τεράδια της αριθμητικής..
Παίρνει δύναμη απ'το παιδί με τ'ανοιξιάτικο φεγγάρι στα χέρια...
Το διάλεξα καθώς τελευταία σε δύσκολους καιρούς στρέφομαι όλο και περισσότερο σε μνήμες .
Καλό σας βράδυ!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Η ωκεάνια ποίησή του (τμήματά της) απαγγέλλω καμιά φορά στη Μονεμβάσια σε επιβάτες που ξεναγώ. Κάθε επίσκεψή μου εκεί είναι ένα προσκύνημα.

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια Δήμο!
Εχουμε αρκετα που μας κάνουν υπερήφανους .
Και πρέπει να τα δείχνουμε .

aeipote είπε...

Η άνοιξη που προσκαλεί την ποίηση και της ψυχής το τρέμουλο για ένα άγγιγμα που αναμένεται. Ποίηση που εκφράζει, συνοψίζει και οδηγεί.

Καλό Μούχρωμα.

aqua είπε...

@ αείποτε
Τωρα τι να υποθέσω?
Η ευχή είναι για της μέρας τη στιγμή ή της ζωής την ώρα ?
:)))
Καλό σου βράδυ!

aeipote είπε...

Για της συγκεκριμένης μέρα τη στιγμή. Για ένα μαγικό μούχρωμα ποτισμένο με την ποίηση του Γιάννη Ρίτσου...
[Και ελπίζω τέτοιο να στάθηκε]

Καλό Βράδυ.

aqua είπε...

@ aeipote
Πως να το νοιώσεις μέσα στους τέσσερις τοίχους ή έστω με μια φέτα ουρανό ανάμεσα στις πολυκατοικίες ?
Θέλω να φύγω...