Κυριακή 3 Ιουνίου 2007

Ονειρο καλοκαιρινου μεσημεριου



Χτές βράδυ δεν κοιμηθήκαν καθόλου τα παιδιά.
Είχανε κλείσει ένα σωρό τζιτζίκια στο κουτί των μολυβιών
και τα τζιτζίκια τραγουδούσαν κάτου απ'το προσκεφάλι τους
ένα τραγούδι που το ξέραν τα παιδιά από πάντα
και το ξεχνούσαν με τον ήλιο.

Χρυσά βατράχια κάθονταν στις άκρες των ποδιών
χωρίς να βλέπουν στα νερα την σκιά τους
κι ήτανε σαν αγάλματα μικρά
της ερημιάς και της γαλήνης.

Τότε το φεγγάρι σκόνταψε στις ιτιές κι έπεσε στο πυκνό χορτάρι.
Μεγάλο σούσουρο έγινε στα φύλλα.

Τρέξανε τα παιδιά ,πήραν στα παχουλά τους χέρια το φεγγάρι
κι όλη τη νύχτα παίζανε στον κάμπο.

Τώρα τα χέρια τους είναι χρυσά ,τα πόδια τους χρυσά,
κι όπου πατούν αφήνουνε κάτι μικρά φεγγάρια στο νοτισμένο χώμα.

Μα ευτυχώς οι μεγάλοι που ξέρουνε πολλά ,δεν καλοβλέπουν.
Μονάχα οι μάνες κάτι υποψιάστηκαν.

Γι αυτό τα παιδιά κρύβουνε τα χρυσωμένα χέρια τους
στις άδειες τσέπες
μην τα μαλώσει η μάνα τους
που όλη τη νύχτα παίζανε κρυφά με το φεγγάρι.

Γιάννης Ρίτσος
Ονειρο Καλοκαιρινού Μεσημεριού (απόσπασμα)

8 σχόλια:

Μικρός Πρίγκιπας είπε...

Τα παιδιά.Η μοναδική μας ελπίδα............

aqua είπε...

Μαζί με την παιδική μας αθωωότητα
Μικρέ Πρίγκιπα!

Ανώνυμος είπε...

Και το παιδί που ασφυκτιά μέσα μας...
και ανασαίνει στην ποίηση...
Αγαπημένο Χαρά μου!
Φιλιά!

114ΛΕΞΕΙΣ είπε...

Τωρα πια θα κυκλοφορώ με τα χέρια στις τσεπες σκορπίζοντας ίχνη υποθετικής νυχτερινής συνωμοσίας.

aqua είπε...

@Αναστασία
@Padrazo

"Μα ευτυχώς οι μεγάλοι που ξέρουνε πολλά ,δεν καλοβλέπουν."
Χαίρομαι που βρεθήκαμε για άλλη μια φορά στο ίδιο "μήκος κύματος "
Καλό Σας Βράδυ!

Aντώνης είπε...

Χέρια καλοκαιρινά, χρυσωμένα... Ομορφο, ζουμερό και δροσερό καλοκαίρι!

aqua είπε...

Να΄σαι καλά Αντώνη.
Καλώς ήρθες!

Ανώνυμος είπε...

Η άγνοια των μεγάλων είναι μεγάλη...