Αρκετές φορές κάθε χρόνο,κάνω την διαδρομή Αθήνα-Καλαμάτα για μικρές ή μεγαλύτερες αποδράσεις.Το κομμάτι της διαδρομής από την Τρίπολη μέχρι το χωριό Αλλαγή ,στην είσοδο του μεσσηνιακού κάμπου είναι από τα πιό δύσκολα μιας και ο δρόμος δεν λέγεται καν εθνικός κι είναι γεμάτος με πολλές και δύσκολες στροφές.
Ομως ήταν και το ομορφότερο μιας και ο δρόμος ήταν πνιγμένος στο πράσινο καθώς περνούσε ανάμεσα από μικρά ή μεγαλύτερα δάση και καταπράσινα οροπέδια.
Ολα αυτά μεχρι το περασμένο καλοκαίρι.
Μετα τις καταστροφες του καλοκαιριού απέφευγα συστηματικά να κατηφορίσω προς τα εκεί.Ετρεμα και μονο στην ιδέα πως θ’αντικρύσω το αποτέλεσμα αυτής της συμφοράς .
Κάποιες ημερες άδειας όμως καθώς και κάποιες υποχρεώσεις με οδήγησαν πριν λιγες μερες στο δρόμο για τα νοτια.
Τοπίο σεληνιακό
σπίτια καμένα σαν από πόλεμο
νεκρά ,καβουρνιασμένα δέντρα
εξακολουθούν να στέκουν υπομένοντας στωικάτην τύχη που οι άνθρωποι τους επιφύλαξαν.
Στέκουν νεκρά στις άκρες του δρόμου
στις κορυφές των λόφων
μαζί με τα ελάχιστα τυχερά που απόμειναν ζωντανά για να θυμίζουν .
Κι αυτά είναι μόνο όσα κάποιος μπορεί να δει ακολουθώντας αυτή την διαδρομή.
Μπορεί οι καταστροφές στην Ηλεία να ήσαν μεγαλύτερες μα και η Αρκαδία σ'ενα μεγάλο κομμάτι της χτυπήθηκε άγρια.
Οι φθινοπωρινές βροχές πότισαν το καβουρνιασμένο χώμα
και το πρώτο χορταράκι άρχισε να εμφανίζεται δειλά εδώ κι εκεί.
Η φύση φαίνεται να μάχεται και ν'αντιστέκεται....
17 σχόλια:
είναι σίγουρα κάτι ελπιδοφόρο η πρασινάδα.. η φύση την ξέρει τη δουλειά της.. δυστυχώς όμως κι ο άνθρωπος έμαθε καλά τη δική του! αν σου έλεγα πως ακόμα και μέσα στο Νοέμβρη κάποιοι προσπαθούν να βάλουν φωτιά στα βρεγμένα δέντρα.. ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα φοβάμαι..!
σε κάτι εφιάλτες έβλεπα μικρός πως φύτρωναν φλόγες στον Ταύγετο.. το έζησα το καλοκαίρι.. αλλά πως θα τρέχει μαύρο νερό στον Νέδοντα δεν το χα δει ούτε στους εφιάλτες μου..
Όταν κάηκαν όλα όσα κάηκαν το καλοκαίρι, σκεφτόμουν τι όμορφη διαδρομη ήταν από την Ηλεία μέχρι την Καλαμάτα και μετά στον Ταΰγετο. Κρίμα...
Εφιαλτικό. Είναι και για μένα αγαπημένη διαδρομή.
οι φυσικές αντιστάσεις είναι λίγο πολύ δεδομένες, για τις ανθρώπινες έχω σοβαρές αντιρρήσεις, ειδικά όταν οι μεν εμπλέκονται με τις δε...
δυστυχώς, το πράσινο της Ηλείας δεν θα το ξαναδούμε κι όσοι πιστεύουν το αντίθετο πλανώνται πλάνη οικτρά...
Καλησπέρα Aqua
πέρασα κ εγώ απο εκεί το Σεπτέμβρη και η απογοήτευση ήταν η ίδια. Εχω και εγώ τετοιες φωτογραφίες τραβήξει. Η απογοητευση και το σφιξιμο στη καρδια που νιωθεις δεν περιγράφετε.
@ alafroiskioto
Σίγουρα το κακό δεν έχει τελειώσει.
Οι επιπτώσεις φαίνονται τωρα και θα συνεχίσουν να φαίνονται για πολλά-πολλά χρόνια ακόμα.
Πιστεύω να έμαθες πως με την πρώτη βροχή τα νερά παρέσυραν τ'αποκαίδια του Ταύγετου και ξαφνικά έγιναν μαύρα τα νερά όλου του Μεσσηνιακού .
Φοβάμαι πως οι εφιάλτες μας τωρα
αρχίζουν...
@ oneiromageiremata
Eχω μια ιδιαίτερη αγάπη κι ευαισθησία γι αυτό το βουνό.
Δεν τολμάω να κινηθώ προς τα εκεί.
Τις ημέρες που έμεινα κάτω ευχαριστούσα την ομίχλη που επικρατούσε στον κόλπο και δεν φαινόταν ο Ταύγετος,όπως τον κάναμε.
@ padrazo
Οι φωτογραφίες είναι ότι κατάφερα να πιάσω με την μηχανή οδηγώντας παράλληλα.
Η πραγματικότητα είναι πολύ χειρότερη.Δυστυχώς!
@ τζων μπόη
Σίγουρα η φύση θα χρειαστεί πολλά χρόνια για ν'αποκαταστήσει τις πληγές της.
Κι αυτό εφόσον το επιτρέψουν τα ανθρώπινα σχέδια.
Μα εντύπωση μου προκάλεσε αυτό το λίγο πράσινο που τολμάει να εμφανιστεί σε πείσμα της θέλησης των λίγων.
Σαν μια νότα αισιοδοξίας μέσα στην γενική μαυρίλα.
@ toadartist
Και θλίψη
Πολύ θλίψη για το πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει ο άνθρωπος.
Σας ευχαριστώ όλους για την ευαισθησία να σχολιάσετε αυτό το ποστ μ'ενα θέμα που "φαίνεται"
πως έχει πάψει ν'απασχολεί.
Δεν θα σχολιάσω τις εικόνες ( τι θα μπορούσα να πω άλλωστε!) αλλά το τελευταίο σου σχόλιο.
Δεν "φαίνετε", αλλά
έχει πάψει προ πολλού να απασχολεί τον οιονδήποτε!
(στην Χαλκιδική η κατάσταση παραμένει ως έχει παρά τις δηλώσεις και το διπλωματικό- εν πολλοίς- ενδιαφέρον των πρώτων ημερών)
Η μεγάλη προσπάθεια πρέπει να γίνει από τους ντόπιους που ούτος ή άλλως έχουν ήδη αφεθεί στην μοίρα τους.
Καλημέρα aqua :)
@ Καπετανιο
Δυστυχώς είναι έτσι ,όπως τα λες.
Μονο οι τοπικές κοινωνίες μπορεί να ενδιαφερθούν γιατί αυτές βιώνουν τα αποτελέσματα.
Η Χαλκιδική και το "μοντέλο" της ήδη κατάντησαν ανέκδοτο...
Οταν ο δρόμος περνάει από τέτοια σημεία κάπως μου σφίγγεται το στομάχι... Και το συναντώ συχνά τα τελευταία χρόνια, παντού...
@ constantino
φαντασου λοιπόν πως θα αισθανθείς ,
όταν βλέπεις αυτές τις εικόνες σε μια διαδρομή μήκους 60 χιλιομέτρων!
Αδυσώπητο το μπλε του ουρανού. . .
Καλό Δεκέμβριο
Κάνω και εγώ, συχνά, την ίδια διαδρομή - συμπατριώτισσα- και νοιώθω τα ίδια συναισθήματα.
τα τοπία θα πρασινίσουν πάλι αν τα αφήσουμε...
@ aeipote
Σύντροφος και σύμμαχος
στο πράσινο που μάχεται.
Καλό Μήνα και σε σένα !
@ Τασο
Οσα "επρεπε" να καουν...
κάηκαν.
Ελπίζω,τα υπόλοιπα
να μείνουν ήσυχα ,
μέχρι να ενοχλήσουν τα επόμενα "ανθρωπινα"
σχέδια.
Καλό σου Βραδυ!
Τι σχεδια υπαρχουν για αναδασωση?
Επειδη δεν κατοικω στην Ελλαδα, τι νομιζετε οτι πρεπει να γινει για να περιορισθουν παρομοιες καταστροφες στο μελλον?
@ andros
Ολες οι πυρόπληκτες περιοχές αμέσως κηρύσσονται αναδασωτέες.
Το πρόβλημα είναι στην πράξη ,δηλ,πότε και ποιές περιοχές αναδασώνονται.
Ασε ,αυτό είναι ένα θέμα που καίει και πονάει την χωρα ,μιας και πίσω κρύβονται οικονομικά συμφέροντα.
Καποιες απόψεις μπορείς να δεις εδω:
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=758100
ή ψαχνοντας λίγο στο google με τις λέξεις "φωτιες" "Ιονια οδός"
Kαλή σου Ημέρα !
και που να μπεις μέσα στα καμένα χωριά.....πχ στην Άνω Ασέα. θα σε πιάσει μεγάλη θλίψη.
αλλά τα σκουπίδια σκουπίδια.
εμ και δεν έμεινε ούτε ένας θάμνος εμ και συνεχίζουν να πετάνε ό,τι βάλει το μυαλό σου από δω και από κει....
(και επειδή είμαι και εγώ πολύ συχνά στον δρόμο αυτό μήπως σε έχω συναντήσει; άμα σου έχει τύχει γυναίκα να σου ρίχνει το σήμα της ανοιχτής παλάμης...ε είμαι εγώ!
χο χο χο χο!)
Δημοσίευση σχολίου