Return

Διακοπές...τέλος!

Αυτό ήταν.

Ενα εικοσαήμερο περίπου στο μόνιμο πια στέκι των διακοπών μου .

Ημέρες ήσυχες...ή σχεδόν ήσυχες ,αν εξαιρέσει κανείς την καθημερινή πρωινή τηλεφωνική αναφορά των πεπραγμένων στο γραφείο ,έτσι για να μην χάνεται η επαφή και για να δίνονται οδηγίες.

Η αλήθεια είναι πως μετά τις πρώτες ημέρες ,όταν μπήκα πια στο κλίμα των διακοπών ή βαριόμουνα και δεν σήκωνα το τηλέφωνο ή έκανα πως άκουγα τα προβλήματα και την γκρίνια της συναδέλφου συνεχίζοντας την κηπουρική, την ζωγραφική ,το σταυρόλεξο ή ό,τι άλλο τέλος πάντων έκανα.

Οι βόλτες στα μπλόγκ υπήρξαν ελάχιστες έως ανύπαρκτες.Ασε που ,λόγω σύνδεσης ,ώσπου να κατέβει μια σελίδα στην οθόνη ,πήγαινες στην κουζίνα,

έφτιαχνες καφέ κι έκανες κι ένα τσιγάρο !!

Μια βόλτα για φωτογράφηση δεν υπήρξε ιδιαίτερα εποικοδομητική ,μιας και άργησα να βγω κι ο ήλιος δεν μου έκανε το χατίρι να περιμένει.

Τελικά χάλασε και η μηχανή και κάποια σχέδια για άλλες εξορμήσεις έμειναν στο ράφι.

Ομως σ΄αυτές τις διακοπές κατάφερα τελικά να ζωγραφίσω , δηλ.ν'αντιγράψω, αυτό που βλέπετε παρακάτω και που καιρό τωρα το είχα βάλει στο μάτι ,αλλά δεν είχα τον χρόνο.
Πρόκειται για το έργο του Θεόφιλου "Το μάζομα των ελαιών"-1931 .Το έφτιαξα πάνω σε μια παλιά ξύλινη "τάβλα" και προορίζεται να κρεμαστεί στο κιόσκι της αυλής .

Κατά τα λοιπά η επάνοδος και η προσαρμογή δύσκολη

Πολλές φορές αναρωτήθηκα στις διακοπές γιατί μερικοί είμαστε τόσο ηλίθιοι μένοντας στην Αθήνα.Αν υπάρχει η δυνατότητα για δουλειά σε κάποια μικρή πόλη και δεν υπάρχουν κάποιες οικογενειακές υποχρεώσεις είναι τελείως κουτό να μένει κανείς σ' αυτήν εδώ την ζούγκλα.

Η πραγματική ζωή είναι εκεί δίπλα στη φύση και με ρυθμούς ανθρώπινους.

Ετσι ,όπως όταν απ' την βεράντα σου μπορείς να δείς το ηλιοβασίλεμα ....