Εχετε μήνυμα στον υπολογιστή σας

Εχετε μήνυμα στον υπολογιστή σας

Ο διαπεραστικός ήχος απ’το ηλεκτρονικό ξυπνητήρι σκορπίστηκε στο δωμάτιο.
Ανοιξε τα μάτια .
Ενα απαλό μπλέ φως τρυπαγε τις γρίλλιες και φώτιζε απαλά το χώρο.
Ξημέρωσε.
Κοίταξε το ρολόι στο κομοδίνο δίπλα της και σηκώθηκε απότομα απ’το κρεβάτι.
Ετρεξε στο διπλανό δωμάτιο και προσπαθώντας να μην κάνει θόρυβο ,
κάθησε και πάτησε το κουμπί.
Μια τρελή προσμονή την είχε κυριέψει.
Οι εικόνες έτρεχαν κι εναλάσσονταν αργά.
Τα δευτερόλεπτα της φάνηκαν αιώνας.
Πνιγμένη απ΄την αγωνία έκανε διπλό κλίκ .
Πληκτρολόγησε βιαστικά ...όνομα ...κωδικός ...
ένα παράθυρο άνοιξε ,τα γράμματα χόρεψαν μπροστά της ...
Είδε αυτό που τόσο περίμενε.
«Εχετε ένα νέο μήνυμα στον υπολογιστή σας»
Η καρδιά της άρχισε να χτυπά τρελλά.
Να είναι θεέ μου από εκεί ....
Μπα να δεις που θα είναι κανένα spam ή από κανένα άσχετο
ξανά διπλό κλικ ...ξανα παραθυρο ...
ξανά διπλό κλικ ...ξανα παραθυρο ..
τα μάτια της έτρεξαν στην σελίδα ...
τα έντονα γραμματα του αδιαβαστου mail ξαναχόρεψαν μπροστά της ....

Ναι είναι πάλι απο εκεί ....
Από την ίδια διεύθυνση μα με άλλο όπως πάντα αποστολέα
Ξανά διπλό κλίκ ξανα το ίδιο μήνυμα
Εγειρε πίσω και χομογέλασε .
Ωρα αποστολής η ίδια

Εμεινε λίγο να κοιταζει την οθόνη
Εκλεισε γρήγορα ,έριξε μια ματιά στο ρολόι του τοίχου
κι άρχισε να ετοιμάζεται βιαστικά.
Σε λίγα λεπτά βρισκόταν στο αυτοκίνητο οδηγώντας για την δουλειά.
Δεν ξέρει πως έφτασε στο γραφείο.
Πόση ώρα έκανε ?...από ποιο δρομο ήρθε?
...είχε κίνηση.?...είχε μποτιλιάρισμα στα φαναρια...?
Δεν θυμόταν ...μόνο την εικόνα απ΄το μήνυμα
στην οθόνη του υπολογιτή έβλεπε ...και χαμογελούσε
Τρύπωσε στο γραφείο .
Δεν ήθελε τώρα κουβέντες και καλημέρες.
Παρήγειλε καφέ και πάτησε πάλι το κουμπί.
Είχε τώρα όλο το χρόνο και την ησυχία να το ξαναδεί.


Τί περίεργη ιστορία ήταν αυτή ?
Ποιός έπαιζε μαζί της?
Εδώ και μέρες ,κάθε μέρα έπαιρνε ένα μύνημα
Κάθε μέρα από άλλον αποστολέα.
Μα όλοι από την ίδια σελίδα .Την σελίδα του πανεπιστημίου.
Την ήξερε αυτήν την σελίδα. Την είχε βρει ψάχνοντας τα ίχνη του στο δίκτυο .
Εδώ και χρόνια τον παρακολουθούσε.
Από τότε που έμαθε να χρησιμοποιεί το διαδίκτυο ,η πρώτη της αναζήτηση
ήταν τ΄ονομά του .
Ηξερε μόνο πως ζούσε μόνιμα στην Αμερική ,είχε γίνει σπουδαίος ,
καθηγητής λέει σε κάποιο πανεπιστήμιο .
Τίποτα άλλο .
Που ζούσε ,αν ήταν παντρεμένος ,αν είχε παιδιά...τίποτα δεν είχε καταφέρει να μάθει
Εδωσε λοιπόν τ’όνομά του και σελίδες μ’αποτελέσματα ξεδιπλώθηκαν μπροστά της.
Μια νύχτα ολόκληρη εψαχνε και διάβαζε.
Ετσι λοιπόν .
Ζούσε στην Νέα Υόρκη ,στο Μανχάτταν ,οδός Σπρινγκ ,αριθ.453.
Βρήκε το χάρτη της πόλης,εντόπισε και το σπίτι του ,λές και θα πήγαινε ποτέ
στην Ν.Υόρκη και ήθελε να ξέρει πως θα πάει ....
Ετσι τό’κανε ...ήθελε να τον φανταστεί να περπατα στους δρόμους ,
να δει τι βλέπει στη γειτονιά του
Είχε κοντά ένα μεγάλο πάρκο ...ίσως να περπατάει τώρα στα δρομάκια του ...
Μόνος? ....με μια γυναίκα αγκαλιά?....μ’ενα παιδί απ’το χέρι?
Ποιός ξέρει .....

doctor …society….hospital… homelesses author …university … Germany… Japan…

Δεν ήταν και τέλεια τ’άγγλικά της μα στο τέλος έβγαλε συμπέρασμα .
Ηταν καθηγητής,κοινωνιολόγος, σ’ενα πανεπιστήμιο της Ν.Υόρκης ,
είχε γράψει βιβλία ,άρθρα ,είχε κάνει διαλέξεις ,συμμετείχε σε συνέδρια σ’όλο το κόσμο ,Αμερική ,Ευρώπη ,μέχρι την Ιαπωνία έφτασε ....
Τόσο σπουδαίος είχε γίνει λοιπόν ....?
Για υτό δεν νοιάστηκε ποτέ να μάθει νέα της ...
σιγά μην ασχολιόταν πια μ’αύτην....

Κι όμως ...
κάτι της λέει πως εκείνο το τηλεφώνημα πριν κάποια χρόνια ήταν απ’αυτόν....

Ελειπε απ΄το σπίτι.
Οταν γύρισε της είπαν πως την ζήτησε ένας φίλος απ’ τα παλιά ,
απ΄το πανεπιστήμιο είπε , μα δεν συγκράτησε το όνομά του η πεθερά της ....
Το ίδιο βράδυ που τηλεφωνήθηκε με την μητέρα της τα ίδια της είπε κι αυτή .
Ενας παλιός φίλος απ΄το πανεπιστήμιο πήρε τηλέφωνο στο πατρικό της σπίτι ,
ήθελε να μάθει νέα της είπε και ζήτησε το νέο της τηλέφωνο.
Στην μητέρα της δεν άφησε όνομα.
Η καρδιά της σκίρτησε .Λές να ήταν αυτός .?
Ποιός φίλος ναναι απ΄το πανεπιστήμιο?
Με όσους φίλους είχε απο κει ,εξακολουθούσε την επικοινωνία .
Ολοι ήξεραν πως δεν έμενε πια εκεί .
Μα πως να ήταν αυτός ?
Πως ήξερε πως πήγε τελικά στο πανεπιστήμιο?
Το καλοκαιρι που τελείωσε το γυμνάσιο ήταν που έφυγε κι αυτός για την Αμερική
Με υποτροφία,απ’το αμερικάνικο κολλέγιο .
Από τότε είχαν χαθεί.
Αυτή βέβαια είχε προσπαθήσει κι είχε μάθει νέα του.
Μια φίλη απ’το σχολείο είχε σχέση με τον κολλητό του
Απ’αυτήν έμαθε το όνομα του πανεπιστημίου που φοιτούσε ...
έμαθε και την διεύθυνση ....
γράμμα δεν τόλμησε ποτέ όμως να στείλει .
Ισως λοιπόν να είχε μάθει απ’αυτόν τα νέα της .
Την φίλη της την είχε χάσει πιά .
Είχε παντρευτεί άλλον ...είχε παιδιά.....δεν ήξερε καν που έμενε ...


Εβαλε την πεθερά της να της ξαναπεί με το νι και με το σίγμα όλη την συνομιλία που είχε με τον «φίλο» της
Η καημένη γυναίκα ξαναείπε όσα της είχε πεί και το μεσημέρι.
Εξακολουθούσε όμως να μην θυμαται τ’όνομά του...θα ξαναπάρει είπε ....
Μια σπίθα φώτισε τα μάτια της ...
Θα ξαναπάρει !!! ...αχ ρε μάννα γιατί δεν το λές τόση ώρα ... είπε θα ξαναπάρει !!!
Του είπα πως είμαι η πεθερά σου κι αν θέλει ν’αφησει μήνυμα ή τηλέφωνό του αν θέλει ,μα είπε πως δεν πειράζει ,...θα ξαναπάρει ....
Αχ ...ρε μάννα ...τι τις ήθελες τόσες ευγένειες....?
ηταν ανάγκη να πεις πως ήσουν η πεθερά μου ..?
Πάει.... πέταξε το πουλι .....θα κατατρόμαξε ο άνθρωπος ...σιγά μην ξαναπάρει...
Και δεν ξαναπήρε....
Μόνο το καλοκαίρι όταν κατέβηκε στο χωριό έμαθε τυχαία πως πριν λίγες ημέρες
ήταν κι αυτός εκεί.
Ειχε γυρίσει μετά από 20 χρόνια και μόλις πριν λίγες μέρες έφυγε ξανα......

Βρήκε και το τηλέφωνό του ...το σημείωσε και το φύλαξε .
Δεν πήρε εκείνη την στιγμή.
Θα ήταν μεσάνυχτα στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.
Πήρε την άλλη μέρα .Οταν εκεί θα ήταν μεσημέρι.
Μια ζεστή αντρική φωνή στον τηλεφωνητή της έλεγε πως εκείνη την στιγμή έλλειπε και αν ήθελε ν’αφήσει το μήνυμά της.
Εκλεισε το τηλέφωνο τρέμοντας .....
Είχε ακόυσει την φωνή του!!
Ειχε ακούσει την φωνή του 20 χρόνια μετά. .!!

Ηταν καλοκαίρι..μόλις είχαν τελειώσει τα σχολεία .
Ηταν πρωί και ήταν μόνη στο σπίτι Χτύπησε το τηλέφωνο .
Σήκωσε απρόθυμα τ’άκουστικό μιας και δεν είχε όρεξη για κουβέντα .
Μια αγορίστικη φωνή την χαιρέτησε .
Αρχισε να την ρωτα τι κάνει,πως πήγε το σχολέιο κι αλλα τετοια χαζα .
Αρχισε να εκνευρίζεται .
Τον ρώτησε τ’όνομά του ...της είπε ...δεν ήξερε κανεναν μ’αυτό το όνομα
Του ζήτησε περισσότερες λεπτομέρειες,αν την ξερει,απο που την ξερει και τετοια ..
Δεν της έλεγε .Ηθελε κουβέντα ...πως αυτός τάχα την ξέρει ,...πως του αρέσει κ.λ.π.
Νευρίασε πραγματικά .Συνηθισμένη φάρσα σκέφτηκε από κανέναν χαζοχαρούμενο .
Τον διαλόστειλε νευριασμένα και χτύπησε με δύναμη τ’ακουστικό στην συσκευή....

Ενα χρόνο μετά μαθαινε απ’την κοινή φίλη πως δεν τολμά να την πάρει τηλεφωνο γιατι μια φορα που την πήρε τον έστειλε στο διάολο και του κλεισε το τηλεφωνο στα μούτρα ..

Πήρε τηλέφωνο ξανά την ίδια μέρα ,αργα το βραδυ.
Ισως τώρα να ‘ναι σπίτι.
Σχημάτισε τον αριθμό του ....ατέλειωτα ήταν αυτα τα νούμερα !!
χτυπάει ....
Μα τι χαζαμάρες κάνει ?
Κι αν είναι εκέι και το σηκώσει τι θα κάνει ? θα του μιλήσει ?
Οχι βεβαια ...τι να του πει?
θα το κλείσει ...
Μα τι βλακείες κάνει ...
Απλωσε το χέρι να το κλείσει
Αllo? .....allo ....?
Μια νεανική γυναικεία φωνή ακούστηκε στην άλλη άκρη ΄...
Εκλεισε τρομαγμένη το τηλέφωνο ....
Γυναίκα ....το σήκωσε γυναικα ...ήταν λοιπόν παντρεμένος....
Εμεινε να κοιταζει σαστισμένη την συσκευή
Και βεβαια θα είχε γυναικα ....εμ τι περίμενες ...τόσα χρόνια είχαν περάσει ...θα παντρευτηκε κι αυτός
Πέρασε λίγα λεπτά κοιτάζοντας μια την συσκευή και μια το χαρτάκι με τον αριθμό του τηλεφώνου ...ξανακουγε στ’αυτια της την φωνη .
Αllo? .....allo ....?
Λες να πήρε λάθος αριθμό?
Εμ...τόσα νούμερα ίσως πάτησε κάποιο λάθος κουμπί
Σήκωσε τ’ακουστικό και ξανασχημάτισε τον αριθμό αργα ...πατώντας ενα ενα τα πλήκτρα
000 ..... η γραμμή άνοιξε ...χτυπάει ....
Αllo?
Ηταν πάλι αυτή...η ίδια γυναικεία φωνή ....
Κατέβασε ξέπνοα τ’άκουστικό ...ηταν σίγουρη πια .
(...συνεχίζεται )