Παρασκευή 2 Ιουνίου 2006

Tα κορίτσια

Πήγα σήμερα να δω τα κορίτσια
Εκανα μια βόλτα στα δωμάτιά τους.τα καλημέρισα ,τα ρώτησα πως τα πάνε.
Ομορφα προσωπάκια,γλυκά χαμόγελα.
Εχω τύψεις .Δεν κάνω τίποτα για αυτά τα παιδιά.
Ηρθε η Χριστίνα
θέλει λέει να βγάλει το cd-player στην αυλή να χορέψουν όλες μαζί.
Φώναξα την Ανατολή να μιλήσουμε.
Μου είπε για τ'αγόρι της .
Μίλησα μαζί της χαιδεύοντάς της το κεφάλι.
Επεσε στην αγκαλιά μου ,μ'επιασε απ΄το λαιμό και μου 'πε πως μ'αγαπάει.
Είμαι λέει γλυκειά σαν την μαμά της ,που της λείπει.
Μου χαμογέλασε πλατιά δείχνοντάς μου τα λιγοστά δόντια
που 'χουν μείνει πια στο μικρό-γλυκό της στόμα.
Ηθελα να χαμογελάσω και να κλάψω μαζί.

1 σχόλιο:

Markos είπε...

Μια αγκαλιά ένα χαμόγελο, είναι πιο πολλά, από "πολλά άλλα" που νομίζουμε ότι δίνουμε.
Καλημέρα.